ШТО НАПРАИВМЕ И ШТО ТРЕБА ДА ПРАИМЕ ПОНАТАМУ?

Долго врме не пишував на блогов. Ама и не ви недостасував, нели?
Бев многу зафатена со привршување на активностите за унапредување на оценувањето во Проектот за основно образование:
- Направивме убава конференција Оценување за учење во 21 век http://www.pep.org.mk/mk/ocenuvanje/conference/conference.html ,
- Завршивме семинари за изготвување тест задачи, наставниците праќаат убави тест задачи и анализи на спроведени тестирања,
- Направивме обуки за сумативно оценување и во голем број училишта веќе е направена дисеминацијата, а во други е во тек.
- Наставниците забрзано се стекнуваат со сертификати за формативно оценување.
Има многу позитивни реакции дека многу работи поврзани со поквалитетно оценување се случуваат.
Од друга страна притисоците за повисоки оценки продолжуваат, истиот приод и истите идеи за екстерно оценување заради проверка на овјективноста на оценувањето со проверуваат, наставниците велат “не не' оставајте без понатамошна поддршка, таман почнавме да се усовршуваме во формативното оценување“.
Проектот за основно образование завршува и мене ми и најголема грижа дека започнатите промени ќе почнат да згаснуваат со рефокусирањето на некакви други приоритети. Бев горда на Конференцијата за оценување кога се виде дека сме во тренд со промените во оценуванјето што се прават во земји со понапредни образовни системи. Таму се воведуваат како системски промени и не престанува поддршка од институциите на системот. Сигурна сум дека советниците од Бирото и понатаму ќе им даваат поддршка на наставниците во оценувањето затоа што веруваат дека формативното оценување го подобрува учењето. Но доколку фокусот на нивната работа се префрли на нешто сосема друго, едноставно ќе немаат време. Речиси сите училиштата во изминативе години го имаа оценувањето како еден од приоритетите. Се надевам дека тоа ќе остане така и понатаму, едноставно затоа што неколку години промени не се доволни да го доведеме оценувањето на ниво со кое ќе бидеме задоволни. Со Маја, која се занимаваше со евалуацијата на нашиот Проект и со начините како се случуваат промените во наставата дојдовме до заклучок дека наставниците се некаде на половина пат, знаат што сакаат, како треба, ги проверуваат различните приоди во оценувањето што ги учеле, се обидуваат да ги применауваат почесто и загрижени се дали тоа што го прават го прават добро. Треба уште многу практикување додека формативното оценување стане рутина и фокусот се стави на доказите за тоа колку тоа што го правиме навистина го подобрува учењето. Ако е за утеха и многу други земји се тука некаде или малку понапред.
Значи, ова е моето гледање на тоа што напраивме: и многу и недоволно, зависи од која страна се гледа.
А што треба да праиме? Тоа останува на училиштата, наставниците, но и на институциите во системот. Тоа што планира власта го барам во Манифестот за реформи и развој, го нема експлицитно. Може би се подразбира дека тоа што е започнато и одело добро ќе продолжи.